هراز گاهی خودت رو هرس کن

 آذر هـم تمــــام شــد ...
انارها ترڪ برداشتہ انـد
خرمالــوها را چـیــده انـد
برگ ها کف پوش خیاباڹ شدند
زیباتــرين رنـگ آمیــزی طبیعت
و من دوستـى و دوستـانـــم را 
محبّت و دوست داشتن عزیــزتــرین هــایــم را
از پــائیـــز خــدا هـــدیہ گــرفتـــم...
اهـل هــرجــایی کـه بــاشـی 
پـائـیـــزتـان بـا من يــکـی ست...
پــاییـــزتـان پـراز غروب هــای زیــبــا
زمستــان پیــشــرو مـمــلو از آرامــش...!

قلــمت را بـــــردار ...
بنــویـس از همه خوبیها، زنــــدگی، عشــق، امیــــد
و هــر آن چیـــز که بر روی زمین زیبـــا هست
گـل مریـــم، گـل رز
بنــویـس از دل یـک عـاشـق بی تـاب وصــال
از تمنـــا بنـویـس
از دل کـوچـک یـک غنچـه کـه وقـت است دگــر بـاز شــود
از غـروبی بنــویس که چـو یـاقوت و شقـایـق سـرخ است
بـنـــویـس از لبــخنــــد
از نـگاهی بنــویس که پــر از عشــق به هـر سـوی جهـان می نــگرد
قلمـت را بــــردار، روی کـاغـــذ بـنــویــس:
زنـــــدگــی با همه تــلخـی هــا شیـــریـــن است...!

مهــم بــــــودن رو فـــرامـــوش کــن
روزنامه ی روز شنبه زباله ی روز یکشنبه است
زنـــدگـی کـن بــه شيـــوه خــــودت
بـــا قـــوانيـــن خــــودت
بـــا بـــاورها و ايـمـان قلبی خــــودت
مـــردم دلشـــان می خــــواهد
موضوعی برای گفتگو داشته باشند
برايشان فرقی نمی کند چگونه هستی
هــر جـور کــه بــاشی حـرفی بــرای گفتن دارنـــد !!
شــاد بــاش و از زنـــــدگـی لــــذّت بــبـــر...!

هــرازگاهی خـــودت را هَـــرَس كــن...
شـاخــه هــای اضـافیــت را بــــزن ...
پــای تمــام شاخــه بریـــده هــایت بایست...
تمـــام سختی هــــایـت...
دردهــــایت...
باغبــانی کن خــودت را...
خـــاطــــرات بـــــدت را...
سَـبُــك كــن فكــــرت را...
از هرچه آزارت می دهد...
ریــاضیــــدان بــــاش...
حســـاب و کتــاب کن...
خـوبیهای زنـــدگیــت را جـمع کن...
آدمهای بــدِ زنـــدگیت را کــم کن...
همه چیـــز خــــــوب می شـــود...
قــــول...
خـــوب می شـــود...!

آزاد زنــــــدگـی کــن ... 
لحظـه به لحظـه زنـــــدگـی کــن ! 
و از چیزی نترس از ترس هم آزاد شـــو ،
زیرا چیزی برای از دست دادن نــداریـــم ، 
چیــزی هـم بـدست نـمی‌آوریـــم ... 
و وقتـی این را بـفهمـــی ، 
کمــال زنــــدگـی‌ات تحقـق می‌یــابـــد ، 
امــا هیــچ گـــاه مثـل گــــدا ،
به دروازه‌هـــای زنــــدگــی نزدیـک نشـو ، 
هیــچ وقـت گــــدایـی نــکـن 
زیـــرا دروازه هــای زنــــدگــی ...
هــرگــز به روی گـــداهــــا بــاز نمی‌شــونــــد ... !

"اوشــو"

گِـلــه هــارا بُـگــذار!
نـالــه هــارابس كن!
روزگــارگـــوش نــدارد كه تـــو هی شِكوه كنی!
زنــدگی چِشم ندارد كه ببيند اَخم دلتنگِ تــو را...
فــرصتـی نيست كـه صـــرف گلـه ونــاله شــود!
تــابـجنبيم تمــام است تمــام!!
مـهــر ديدی كه به برهم زدن چشم گذشت....
يـاهمين سال جـديــد!!
بازكـم مــانـده به عيـد!!
ايــن شتــاب عمــراست ...
من وتــــوباورمـــان نيست كه نيست!!
زنــدگی گاه به كام است و بس است؛
زنــدگی گاه به نام است و كــم است؛
زنــدگی گاه به دام است و غـم است؛
چه به كام و
چه به نام و
چه به دام...
زنــدگی معركه همت ماست...زنــدگی ميگذرد...
زنــدگی گاه به نــان است و كفـــايـت بكنــد؛
زنــدگی گاه به جان است و جـفــايـت بكنــد‌؛
زنــدگی گاه به آن است و رهـــايت بـكـند؛
چه به نـــان
و چه به جان 
و چه به آن...
زنـــدگی صحنه بی تابی ماست...زندگی ميگذرد...
زنـــدگی گاه به راز است و مـلامـــت بدهد؛
زنـــدگی گاه به ساز است و سلامت بدهد؛
زنـــدگی گاه به نـــاز است و جهــانت بدهد؛
چه به راز 
و چه به ساز
و چه به ناز...
زنـــدگی لحظه بيداری ماست...زنـــدگی ميگذرد...
زنـــدگی فرصت نیست تجــربه ایست،
تا بــدانیم،که حقیقت نیستیــم! 
�خـــاطـــــــــــــره ایـــــــــم�

مـن و زنــدگـی همیشه در حـال جنـگیــم ،
او بـــرای از پــای درآوردن مـن و مـن بـــرای 
روی پــای نــگه داشتــن او...!